Je kan me geen early adopter noemen. Ik hoor ze graag bezig, begrijp ze meestal wel, maar wacht tot de dingen wat duidelijker en bruikbaarder worden. Zo ging het dus ook met bloggen. Iedereen deed "het" "al lang" toen ik begon. Het viel me wel op dat al die mensen het wreed moeilijk hadden me te adviseren welke tool ik nu in ‘s hemelsnaam moest gebruiken. Ben ik dan misschien toch te vroeg?
Eerst blogde ik wat op het Intranet van mijn geliefde Telindus. Dacht dat het toch wel nuttig was om bijvoorbeeld een band te kweken met wat ooit het leukste team van Telindus was. De echte bloggers in het team vertelden me dan dat ik veel te serieus schreef, waardoor geen kat die dingen deftig las. Ik heb een hekel aan turbo-taal, te pas en te onpas verschijnen van 
en schrijffouten. Dat was dus blijkbaar niet de bedoeling. Bleek ook dat ik amper feedback kreeg op mijn brainfarts. Daar deed ik het nu net voor. Andere meningen interesseren me. Die van mezelf ken ik namelijk al. Veel getokkel voor niks dus.
en schrijffouten. Dat was dus blijkbaar niet de bedoeling. Bleek ook dat ik amper feedback kreeg op mijn brainfarts. Daar deed ik het nu net voor. Andere meningen interesseren me. Die van mezelf ken ik namelijk al. Veel getokkel voor niks dus.Ni simpel.
Het viel me ook op dat verdomd veel discipline aan de dag moest leggen om regelmatig iets neer te pennen. Bovendien moest het snel gaan. 99,9999% van de dingen die ik doe in mijn leven, zijn belangrijker dan bloggen, en krijgen dus absolute voorrang. Ik hoor gelijkaardige bekommernissen bij ondertussen vermaarde bloggers. Sommige vertonen ondertussen de regelmaat van onze seizoenen in tijden van global warming, andere beginnen je reinste onzin uit te kramen of denken vanuit hun leren salon de wereld te kunnen veranderen en nog anderen stoppen er gewoon mee.
Ni simpel.
Ik geloof er wel in. Heel dat Web 2.0-gedoe is een leuke term voor iets dat al lang bezig was, maar ik geloof uiteraard wel dat het bijvoorbeeld onze manier van zaken doen sterk zal beïnvloeden. Al dat social networking gedoe bijvoorbeeld: ik kan gewoon niet meer zonder, al was het maar om niet te vergeten dat ik dringend nog eens iets lekkers moet gaan eten met wat interessante mensen. Ik blijf een Belg he. Hun Blog zal ik dan hopelijk niet nodig hebben om te onthouden waar ze weeral mee bezig waren. Dat zou pas getuigen van zwak sociaal gedrag.
Je haalt daar enkele zeer terechte punten aan, mijn vriend.
Maar je ervaring is gebaseerd op amper 1 experimentpubliek bij Telindus. Vergeet niet dat dit bedrijf -ook al was het plezant werken- een chaotische boite was waar het inplannen van een wekelijkse activiteit al moeilijk was. Mensen namen er amper de tijd voor enige vorm van reflectie en hechtten weinig belang aan geschreven communicatie. In hun hectische bestaan namen ze amper tijd voor het lezen van hun 100’en dagelijkse mails, laat staan het lezen van een intranetboodschap van langer dan 2 lijnen.
Denk eens aan bedrijven waar reikhalzend wordt uitgekeken naar de blog van de CEO of andere personen die blijk gaven van verstand en/of visie. Ik ben er zeker van dat dit allemaal nog wat moet rijpen en dat dit eigenlijk -paradoxaal genoeg- nog wat vroeg is voor conclusies. Maar geef het eens een kans. Hou vol en binnen enkele maanden zullen we nog eens klappen.